KENDİNİ BULMADAN BAŞKALARINI DÜZELTMEYE KALKMAK?..

Eskiden aklım ve ruhum yanılgılarla dolu ve kendi kozamı evren sanıyordum. 

Bu uzun bir süre böyle gitti, ta ki gün gelene, aklım ilim ile, bilim ile, gönlüm aşk ile tanış olana kadar, tıpkı Bilal Ercan, “Bitti mahpus bitti, kuşlar gibiyim” türküsünde dediği gibi...

İnsanın ufku açılınca, hayatın tanımını kişideki idrak, aşkın tanımını ise gönüldeki derinlik belirlediğini, bu ikisinin sentezinden ise, insanın karekteri, duruşu türediğini fark ediyor. Geri kalan sadece, o fark edileni bilince çıkarmak, hepsi bu...

Dışarım kalabalık, ama yalnız, içerim ise yalnız, ama dopdolu.İçerim bir gül bahçesi artık.Gülün koklandığı, ama koparılmadığı bir bahçe. Nasıl daha iyi sözlere dökebilirim bilmiyorum, ama, “dışıma sığmayan içimdeki gönül denen efsuna sığdı.” Aşk sen nelere kadirsin...

İnsanın kendi aklı ve gönlü kemâle erince, 

aslında daha kendi aklını, kendi ruhunu özgürleştirmeden başkalarının aklını, ruhunu özgürleştirmeye kalkanlar yüzünden bu cennet Dünya bu kadar cehennemlik olduğunu çok daha iyi anlıyor.

Kimileri, “İçine doğduğum kozayı ölene kadar Evren belllerim, öyle de ölüp giderim” yaklaşımını ilkesel bir yaklaşım sanıyor, oysa insan asıl o kabuğu kırabildiği ölçüde ilkelidir. Marifet o kozayı kırarak kelebek olup uçmakta gizlidir.

Cahillere ne aklın, ne de sevginin uğradığı görülmemiştir.Onlar aşk olmayanı aşk, dava olmayanı “dava” sanmaları ideallerinden değil, nefsi dürtülerindendir.Çünkü gerçek akılcılık bencillik değil, paylaşım, gerçek aşk ise, hizmetkar değil, hürmetkârdir.

Cehalet o kadar rezil bir şeydir ki, aklını kullanabilen insan, aklını sınama ihtiyacı duyarken, cahiller buna hiç gerek duymazlar. “Nefs tatmini” uğruna şu güzelim Dünya’yı getirdikleri hale bir bakınız. Oysa insan nefsine mesafe alınca, dünyadaki zalimliklerin, eşitsizliklerin, adaletsizliklerin vicdanı barındıran akıldan değil, salt zekilik barındıran vicdansızlıkların bir sonucu olduğunu anlıyor.

Her zeki olan vicdanlı ve akıllı değidir, ancak her akıllı insan hem zeki, hem de vicdanlıdır. Çünkü salt zekilik sadece şahsi menfaat gözetirken, akıllılık kamu yararı gözetir.

Tabii bu biraz da “akıl” kavramından kişinin ne anladığına bağlı. 

Ergün Efe